راسو






راسو در زمستان

راسوها گروهی از شکارگران قدیمی جهان هستند که در همه جا پراکنده‌اند این
جانور از ناشناخته‌ترین و در عین حال از مکارترین پستانداران روی زمین است.
راسوهای زمینی در اندازه‌های گوناگون از راسوی کوچک با وزن 450 گرم گرفته
تا ولورین خرس مانند، با وزن 30 کیلوییدیده می‌شوند. خانواده راسوها شامل
جانوران گوناگونی است که بعضی با اتکا به پنجه‌های قوی خود مانند گورکن
می‌توانند با سرعت چند متر در دقیقه زمین را بکنند و جوندگان را شکار
نمایند. سگ دریایی و رودخانه‌ای با بدن چرب و براق خود شناگر ماهری است و
می‌تواند مدت زیادی در داخل آب به دنبال ماهی باشد. و سمور جنگلی که با
چابکی از درختان بالا می‌رود می‌تواند با پرشهای بلند خود کیلومترها به
دنبال سنجاب درختی بر سر شاخه‌ها به هر سو حرکت کند.

بوی بد



راسوها از اعضای خانواده راسوها (موستلید) هستند. در انتهای بدن راسوها
غده‌ای وجود دارد که در صورت لزوم بوی شدید و زننده‌ای از آن تولید می‌کنند
و به همینجهت موستلید نامیده شده اند. این جانوران از این بو استفاده‌های
گوناگونی می‌کنند آنها به‌وسیله آن می‌توانند غذاهایی را که قبلاٌ به این
بوی آغشته و در زیر خاک پنهان کرده‌اند را دوباره پیدا کنند و یا برای این
که جانوران دیگر به غذایشان دستبرد نزنند آن را با بوی خود آلوده می‌کنند.



همچنین آنها از این بو برای جلب جفت خود استفاده می‌کنندو یا حوزه قلمرو
خود را مشخص می‌‌نمایند تا برای جانوران ناآشنا اعلام خطر کرده باشند و در
موقعی که از سوی جانوران تهدید می‌شوند از بوی خود برای دفاع سود
می‌‌جویند. اسکانک جانوری از خانواده راسوهاست که در امریکا زندگی می‌کند
او هنگام هجوم دشمنان می‌تواند از غده انتهای بدن خود مایعی اسیدی تا فاصله
4 متری بر روی دشمن خود بجهاند.



اعضای دیگر خانواده راسوها از بوی خود در جنبه‌های مختلف استفاده می‌کنند
ولی اکثراٌ‌ از ویژگیهای دیگرشان برای زنده ماندن سود می‌‌جویند گونه‌های
کوچک‌تر آنها راسوی کوچک راسوی دم کوتاه و راسوی دم بلند لاغر مار مانند
هستند. آنها به سرعت حرکت می‌کنند و با خزیدن در سوراخ موشها آنها را شکار
می‌کنند. آنها لانه‌های خود را در زیر سنگها، تنه‌های درختان و یا
سوراخ‌های جانوران دیگر بنا می‌کنند

تولید مثل



راسوها در فصل تابستان جفتگیری می‌کنند ولی به علت تاخیر در باروری تخم در
داخل رحم، نوزادان در بهار سال بعد دنیا می‌‌آیند و از این رو امکان بیشتری
برای زنده ماندن دارند.



رنگ بدن این سه گونه راسو در فصول مختلف سال تغییر می‌کند با آغاز فصل سرما
پوشش قهوه‌ای تابستانی آنها به سفیدی مبدل می‌شود. رنگ زیبای پوست راسوی
دم کوتاه بهویژه در زمستان موردتوجه فراوان خانم هاست پوست این جانور به
ارمین معروف است.



بررسی‌هایی که در باره استفاده از خز جانوران انجام گرفته نشان می‌‌دهد که
این اقدام تا چه حد بقای جانوران خزدار را به خطر انداخنه است. زمانی که
مینک در حال تبدیل شدن به راسوی شناگر بود پسر عموی بزرگ‌تر او سمور جنگلی
فنون لازم برای شکار در بالای درختان جنگلهای کاج و صنوبر را به دست
می‌‌آورد. سمور جنگلی مانند ابل(سمور روسی) که از خویشاوندان نزدیک این
گونه است به علت داشتن پوست مرغوب و تیره اش توسط شکارچیان ودام گذاران
حرفه‌ای شکار شده و تعدادش به طرز بی سابقه‌ای کاهش یافته است.



راسو کوچک‌ترین جانور گوشتخوار ایران است که طول بدنش به 35 سانتی متر
می‌‌رسد این جانور در مزارع به دنبال جوندگان کوچک می‌رود و گاهی به داخل
خانه‌ها و انبارها راه پیدا می‌کند و در آنجا ساکن می‌شود و گاهی به مرغ و
خروس نیز حمله می‌کند.

گونه ها



یکی دیگر از گونه‌های پر وزن راسوها، سمور پنانت در امریکا سات که به
ماهیگیر و گربه ماهیگیر هم مشهور است البته این جانور نه ماهیگیر است و نه
گربه چرا که آنها هم بالای درختان زندگی می‌کنند و هم در آب این حیوان از
قورباغه موش آبی امریکایی و سنجاب تغدیه می‌کند و زمانی که غذا کمیاب است
سمور پنانت به روباه بیور و حتی گوزنهای ضعیف حنله می‌کند فیشر یا ماهیگیر
یکی دیگر از اعضای این خانواده است که علاوه بر قورباغه موش و سنجاب
می‌تواند تشی را از پای درآورد به نظر می‌‌رسد تشی با سنجاقک‌های بلندی که
در قسمت پشت بدن خود دارد هدف آسیب ناپذیری برای جانوران شکارگر کوچک اندام
باشد. ولی فیشر با چالاکی فراوان ابتدا حیوان را بر می‌‌گرداند به شکم او
که فاقد تیغ است حمله می‌کند بدترین دشمن فیشر انسان است که با قطع بی رویه
درختان جنگلی برای مصارف تجارتی با تبدیل کردن جنگل به زمین‌های زراعی
زیستگاه این جانور را از بین می‌‌برد. این جانور همچنین به سبب داشتن پوست
زیبا و سیاه آماج حمله انسان‌ها است. به طوری که قیمت پوست آن سابقاٌ تا
100 دلار رسیده بود. از این رو نسل آن در بسیاری از مناطق رو به انقراض
رفته است ولی امروزه به نظر می‌‌رسد که وضع این جانور در بعضی از مناطق
مانند ورمونت کمی بهتر شده باشد.



در این نواحی فیشرهای گرفته شده از مناطق دیگر را رها می‌کنند تا زاد و ولد
کنند. اینها جانوران بسیار مفیدی هستند چرا که با کنترل جمعیت تشی‌هایی که
از پوست درختان جنگلی تغذیه می‌کنند از خشک شدن درختان جلوگیری می‌شود.
یکی دیگر از جانوران شکارگر خانواده راسوها که بیشتر از ماهیگیر در مخاطره
قرار گرفته، ولورین است.



تا چندی پیش تصور می‌‌شد که ولورین‌ها برای چهار پایان اهلی و انسان خطراتی
ایجاد می‌کنند ازاین رو به طرز بیرحمانه‌ای توسط انسان‌ها شکار یا به تله
انداخته می‌‌شدند.



امروزه این حیوان تنها در مناطق دور افتاده آلاسکا، کانادا و مناطق شمالی
اروپا و آسیا دیده می‌شود. ولورین در میان مردم چهره‌ای وحشتناک دارد وبه
نام‌های خرس گندیده، خرس شیطان و دیو شمال معروف شده است البته ولورین با
پاهای کوتاه خرس مانندش بسیار قوی و سمج است.

راسوهای رودخانه





مینک‌های نوزاد با چشمان بسته بدن بی مو و بسیار ناتوان به دنیا می‌‌آیند و
زمانی که 6 یا 7 هفته از عمرشان گذشت از شیر گرفته می‌شوند آمادگی دارند
تا شکار خود را به تنهایی به دست آورند مینکهای بزرگ به نسبت قد 50 – 70
سانتی متر و وزن نیم تا دو کیلویی شان بسیار درنده خو هستند و غالباٌ‌
جانوران بزرگ‌تر از خود را با این که قادر به خوردن همه آن نیستند
می‌‌کشند. گاهی اتفاق می‌‌افتد که طعمه‌های مینک دست نخورده در نیزارها رها
می‌شوند و شاید هم بعداٌ خورده شوند. مینک در فصول مختلف از خرچنگهای
خاردار و ماهی، مرغابی،‌ جوجه مرغابی و موش آبی تغذیه می‌کند با این که موش
آبی جانوری نسبتاٌ‌ قوی خطرناک است ما گاهی تمام غذای مینک را به مدت زیاد
تأمین می‌کند.



همچنانکه برای غالب شکارگران کوچک اتفاق می‌‌افتد مینک نیز گاهی هدف
چنگالهای تیز بازهای شکاری قرار می‌گیرد. ولی خطر جدی برای او زمانی است که
این جانور از آب فاصله داشته باشد در غیر این صورت حیوان نمی‌تواند به
داخل آب شیرجه رود و جان خود را نجات دهد